Կողբավանցի Մրազ Ջանգոյանն ասելիք շատ ունի։ Երեք տասնյակ տարի է, բնակվում է գյուղում, երբեք չի դժգոհել։ Ազգությամբ եզդի է, զբաղվում է անասնապահությամբ։ Վերջին տարիներին խնդիրները խորացել են, հոգսերն ավելացել։ Մրազի խոսքով, նույնիսկ անասնապահությունն է արդեն հարցականի տակ։

Սահմանամերձ Կողբավան գյուղը Արմավիրի մարզի ամենաերիտասարդ բնակավայրերից է։ Հիմնադրվել է 1984 թվ-ին, Բաղրամյանի տարածաշրջանում։ Այդ տարիներին Բաղրամյանի շրջան էր կառուցվում և, մինչև խորհրդային տարիների ավարտը, Կողբավան գյուղում կառուցվեց 17 առանձնատուն՝ յուրաքանչյուրը 2 ընտանիքի համար։ Գյուղում բնակություն հաստատեցին մոտ 200 բնակիչ։ .

Մրազ Ջանգոյանի խոսքով, գյուղում ոչ մի բան չկա։ "Խանութ չկա, դպրոց չկա, տրանսպորտ չկա։ Էդքան չկայի մեջ մի հատ լավ գյուղապետ ունեինք, ով գյուղի խմելու ջրի հարցը լուծեց, փողոցը լուսավորեց, էրեխեքի դպրոց հասցնելու միկրոավտոբուս գնեց, գյուղի համար գյուղտեխնիկա ձեռք բերեց։ Էսօր էդ գյուղապետն էլ չունենք, լրիվ անտեր ենք մնացել"։

Գյուղի դպրոցահասակ երեխաները հաճախում են Վանանդ գյուղի դպրոց։ Ամեն օր միկրոավտոբուսը նրանց առավոտյան տանում է դպրոց, սպասում մինչև վերջին աշակերտը դասերը կավարտի և հետ է բերում։ Խնդիրն այն է, որ գյուղի 6 աշակերտները սովորում են բարձր և ցածր դասարաններում, և ցածր դասարանցիները պետք է սպասեն մինչև բարձր դասարանի աշակերտներն ավարտեն դասերը։

2021թ․ ՏԻՄ ընտրությունների արդյունքում Կողբավան համայնքը միացավ Բաղրամյան միավորված համայնքին, որից ավտոճանապարհով գտնվում է 25 կմ հեռավորության վրա։ Ընտրություններից հետո Կողբավանը մնաց անորոշ կարգավիճակում։ Ըստ "Տեղական ինքնակառավարման մասին" ՀՀ օրենքի, միավորումից հետո 500 բնակչից ավելի բնակավայրերն ունենալու են վարչական ղեկավար, իսկ 500 բնակչից պակաս բնակավայրերի վարչական ղեկավար է հանդիսանալու հարևան բնակավայրի վարչական ղեկավարը։ Կողբավանը հարևանությամբ բնակավայր չունի և դրա պատճառով մինչ օրս ոչ պատասխանատու ունի, ոչ էլ՝ հարևան բնակավայրի վարչական ղեկավար։

Կողբավանի նախկին համայնքի ղեկավար Սերոբ Սերոբյանը հեռախոսազրույցում մեզ հայտնեց, որ մինչ օրս որոշված չէ, թե Բաղրամյան համայնքի որ բնակավայրի վարչական ղեկավարն է ստանձնելու նաև Կողբավանի վարչական ղեկավարությունը։ Հարցը քննարկման փուլում է՝ Կողբավանի վարչական ղեկավարությունը կհանձնվի Երվանդաշատի կամ Վանանդի վարչական ղեկավարներից որևէ մեկին։ Նրա խոսքով, գյուղում հաշվառված է 162 բնակիչ, սակայն փաստացի բնակվում են շատ քիչ բնակիչներ։

Բաղրամյան միավորված համայնքի ղեկավար Շանթ Առաքելյանի մեկնաբանությամբ, Կողբավանի հարևան բոլոր բնակավայրերը բավականին հեռու են։ Իրենց ցանկությունն է, որ Կողբավանը նույնպես ունենա վարչական ղեկավար, որը օրենքով չի նախատեսվում։ Քննարկում է գնում Կողբավանի վարչական ղեկավարությունը դնել Երվանդաշատի վարչական ղեկավարի վրա։

Մրազ Ջանգոյանը բացատրում է, որ գյուղում մշտապես բնակվում է 17 ընտանիք, որոնցից 10-ը եզդիներ են, ովքեր զբաղվում են գյուղատնտեսությամբ և անասնապահությամբ։ Նախկինում մեծ արոտավայրեր կային, այսօր բոլոր հողատարածքները մասնավորեցված են։ Անասունն արածացնելու տեղ չունենք։ Տարվա այս եղանակներին ինքը պետք է արոտավայրերում անասուններին արածացներ, սակայն մեկ շաբաթ առաջ է անասնակեր գնել՝ մեկ տուկը 2400 դրամով։

"Նախկինում ոռոգման ջրի խնդիր չունեինք, այսօր ամենամեծ խնդիրը ոռոգման ջուրն է։ Մայրաքաղաքից եկել հարյուրավոր հեկտարով հողեր են գնել։ Մինչև նրանք շաբաթներով ջրում են, մեր այգիները չորանում են"։ Մրազը 3 հեկտար հողատարածք ունի, վախենում է վար ու ցանք անի, ռիսկը շատ մեծ է։ Չգիտի, թե ինչպես է պատահում, որ խոշոր հողատերերը ջրի խնդիր չեն ունենում, իսկ փոքր հողակտորները ոռոգման ջրի պատճառով չորանում են։

Մրազի մեկնաբանությամբ, գնալով դժվարանում է Կողբավանում ապրելը հատկապես եզդիների համար, ովքեր հիմնականում զբաղվում են անասնապահությամբ։ Խանութ չկա, ամենակարևորը՝ տրանսպորտ չկա, դպրոց, մանկապարտեզ չկա, այստեղ բնակվելու ոչ մի հեռանկար չկա, երիտասարդները թողնում, գնում են։ Եթե նման կերպ շարունակվի, ստիպված կլինենք մենք էլ լքել գյուղը։

"Տեղական ինքնակառավարման մասին" ՀՀ օրենքի 31 հոդվածը, առանց վերապահումների, վարչական ղեկավար նախատեսում է միայն 500-ից ավելի հաշվառված բնակչություն ունեցող բնակավայրերում։ Արմավիրի մարզի Բաղրամյանի տարածաշրջանի բնակավայրերը փոքր են և ունեն իրարից մեծ հեռավորություն։ Հոդվածը բացառություններ չի նախատեսում հեռավոր և սահմանամերձ բնակավայրերի նկատմամբ։