Տարեցտարի Արմավիրի մարզի կանաչ հողատարածքները կրճատվում են։ Բավական է մի փոքր քամի և երկինքը պատվում է փոշիով։ Անապատի վերածվող հողերի ծավալները տարեցտարի ավելանում են։ Կանաչ տարածքների կրճատման խնդիրը դուրս է մնացել իշխանությունների և բնապահպանների օրակարգից։

Հողերն անգործության են մատնվում 4 հիմնական պատճառով՝

Գյուղատնտեսական հողատարածքների մոտ 40 տոկոսը ոռոգման ջրի սակավության, բերքի իրացման կամ կարկուտի պատճառով չի մշակվում։ Գյուղացիական տնտեսությունները, տարեցտարի վարկը նոր վարկով փակելով, դարձել են բանկ սպասարկողներ և, այլևս հնարավորություն չունենալով նոր վարկեր վերցնել, հրաժարվում են հող մշակելուց։ Միայն Արմավիրի մարզում անապատի են վերածվել 24-28 հզր հեկտար գյուղնշանակության հողատարածքներ։

Արմավիրի տասնյակ համայնքներում գյուղատնտեսական հողերը ենթարկվում են կրկնակի աղակալման: Գյուղացիները կամ համայնքը սեփական միջոցներով հնարավորություն չունեն խնդիրը լուծել։ Այս տարածքների աղազերծման ծավալուն աշխատանքներ էին կատարվում խորհրդային տարիներին: Այսօր աղազերծված հողերը ենթարկվում են կրկնակի աղակալման՝ գյուղացուն զրկելով ապրուստի միակ միջոցից։ Արմավիրի մարզում այսօր հազարավոր հեկտար գյուղատնտեսական հողեր աղակալվելով վերածվել են ամայի տարածքների։

Արմավիրի մարզում ավազի հանքավայրերը տասնյակներով են հաշվվում։ Տնտեսվարողները մի 5 հեկտար տարածքում հանքարդյունաբերության թույլատվություն են ստանում և սկսում իրենց թշնամական գործողությունները գյուղացիների ու նրանց այգիների նկատմամբ։ Տեսչական մարմինները պատշաճ հսկողություն չեն սահմանում տնտեսվարողների գործողությունների նկատմամբ, իսկ վերջիններս, օգտվելով այդ փաստից, սկսում են հանքավայրի վերածել գյուղացիական տնտեսություններից գնված հողատարածքները։ Այստեղ խնդիրը կայանում է նրանում, երբ նոր գնված հողատարածքում սկսում են աշխատել էքսկավատորները, շրջապատի հողատարածքները ջրազրկվում են և բույսերը սկսում են չորանալ։ Բույսերը փրկելու համար անհրաժեշտություն է առաջանում 3-4 օրը մեկ ոռոգել այգիները, որի համար մեծ գումարներ պետք է վճարել։ Գյուղացիական տնտեսությունները կամ իրենց վերջին ապրուստի միջոցը վաճառում են տնտեսվարողներին, կամ հրաժարվում են հողի մշակությամբ զբաղվելուց։ Այսպիսով, անապատի են վերածվում հարյուրավոր հեկտար գյուղատնտեսական հողեր։ Նման խնդրի առաջ են կանգնած Արմավիրի մարզի պետական սահմանին մոտ տասնյակ համայնքներ։

Նախկինում տնամերձ հողամասեր հատկացնում էին այն հաշվարկով, որ, բացի տուն կառուցելուց, քաղաքացին հնարավորություն ունենար տանը կից այգի հիմներ։ Այս տրամաբանությամբ քաղաքային համայնքներում տրամադրվում էր 600 քառ/մետր հողակտոր, իսկ գյուղական համայնքներում 1200 քառ/մետր։ Խորհրդային տարիներին բնակավայրերում գործում էր ոռոգման ցանց և ջուրը բաշխվում էր ջրբաժանների միջոցով։ Այսօր նախկին ջրագծերը վերացել են: Հատկապես քաղաքային համայնքներում այդ տարածքները վերածվել են անապատի։ Շատ քաղաքացիներ փորձում են քլորացված խմելու ջրով ոռոգել, սակայն բոլոր փորձերը մատնվում են անհաջողության, քանի որ նախ՝ խմելու ջուրը թանկ հաճույք է, իսկ հետո՝ քլորացված ջուրը չորացնում է բույսը։ Միայն Արմավիր քաղաքում, որպես տնամերձ, 1000 հեկտարից ավելի տարածք վերածվել է անմշակ անապատի։